صندوق پستی ام را باز کردم ، خیلی وقت بود  منتظر این نامه  بودم  نامه  از طرف  وکیل  مرحوم پدرم بود که  قرار ملاقات  روز دوشنبه  را گذاشته  بود ، شرایط  مالی بدی  داشتم وکیل  پدرم  روز دوشنبه در جمع خانوادگی تکلیف میراث پدر مرحوممان را مشخص می کرد و من با گرفتن سهمم از این آشفتگی مالی رها می شدم تلفن دفتر رزرو بیلط راه آهن را گرفتم و برای روز یکشنبه بعدازظهر بیلط رزرو کردم و به خاطر اینکه  مسافت طولانی ای درپیش داشتم دو بلیط رزرو کردم تا در طول راه استراحت کنم  و کمی راحتتر باشم .

بعدازظهر یکشنبه وارد ایستگاه راه آهن شدم  ایستگاه  بعلت تعطیلات  چند روزه ای که  در پیش بود  خیلی شلوغ و مملو از جمعیت بود داخل  قطار شدم  و شماره بلیط  را با صندلی ام چک کردم  ساک دستی ام را روی یکی از صندلی هایم گذاشته و بارانی ام را از تنم درآوردم و روی صندلی نشسته ام و چشمانم  را بستم تا در زمان باقی مانده تا حرکت قدری استراحت کنم در همین موقع  دستی شانه ام را تکان  داد  چشمانم را باز کردم  مرد سالخورده ای روبرویم  ایستاده بود آرام  سلام  کرد و از من سئوال کرد : عذر می خواهم  شما یک  صندلی اضافه  دارید ، برای امروز بلیط تمام شده  ومن فردا قرار ملاقات  مهمی  دارم  امکان  دارد یکی از صندلی هایتان را به من بدهید. جواب سلامش  را به سردی دادم و گفتم که من سفر طولانی در پیش دارم و برای راحتی ام در سفر اقدام به خرید دو بلیط کرده ام  و متأسفم ، نمی توانم  درخواستتان را پاسخ  مثبت  بدهم . مرد مسن با ناامیدی  آهی کشید و ازقطار خارج شده چندلحظه بعد قطار به راه افتاد.....

روز بعد ساعت 8صبح  به  مقصد رسیدم یک  ساعتی تا قرار ملاقاتمان وقت باقی بود . به یک کافی شاپ  برای  خوردن صبحانه  و یک  فنجان  قهوه  در حوالی  محل  قرارمان  رفتم ، بعد از خوردن صبحانه  هنوز فرصت باقی  بود به  کیوسک  روزنامه  فروشی  رسیدم  و خود  را سرگرم  خواندن تیترمجلات روی پیشخوان کردم باید یک جوری وقتم را می گذراندم، چون اختلافات خانوادگی که به علت تقسیم میراث پدرمان بوجود آمده بود ، رابطه  خوبی با خواهر و برادرم نداشتم و غرورم اجازه نمی داد که به  منزل آنها بروم  بعد از قدم  زدن در پارک  در ساعت مقرر در محل ملاقات  در یک ساختمان  که دفتر کار وکیل پدرم  بود حاضر شدم ، فردی  جلو آمد و خودش را معرفی کرد  و گفت که آقای وکیل  بعلت اینکه  نتوانسته  بلیط  تهیه  کند قرار ملاقات را به فردا موکول کرده ، ابتدا کمی عصبانی  شدم  اما باید صبر می کردم ، با شرکت  تماس  گرفتم و با خواهش و تمنا  یک روز دیگر مرخصی درخواست کردم که با اوقات تلخی مدیر قسمتم  مواجه شدم  به هر شکل رضایتش را جلب کردم و در فکر شب ، هتل و....... در شهر به پرسه زدن و نیز درجستجوی اتاق دلخواه و مناسب و ارزان به چند هتل مراجعه کردم  و جایی را نه چندان مناسب  اما از سراجبار گرفتم ، احساس خوبی نداشتم ، قرار ملاقات به هم خورده بود و از طرفی  فکراختلافات  خانوادگی و سرگردانی ام در شهر ، هزینه های هتل  وغذا و همچنین قرقرهای مدیر شرکت .......

فردا رأس ساعت به محل ملاقات رفتم همه  حاضر بودند  به آنها نزدیک شدم و با همه سلام کردم که با پاسخ  سردی جواب شنیدم  ، چند لحظه  بعد  وکیل هم  وارد  شده  چهره اش برایم آشنا بود  از او سئوال کردم که من شما را جایی ندیده ام  وکیل با لبخندی سرش را به منظور تصدیق حرفم تکان داد و گفت بله پسرم ،  بعدازظهر یکشنبه در ایستگاه  قطار از شما  درخواست کردم  که یکی از صندلی هایتان را به من بدهید  ......!!!